Ik gebruik vaak het woord “dansen” – wanneer er een nieuw contact instaat. Want dat is het. Soms lijk je in eerste instantie te verschillen in muzieksmaak maar wanneer je doorkletst blijk je toch fan van dezelfde artiest te zijn. Dan? Dan begint de dans pas.
Want niet iedereen is hetzelfde en ik heb geen vast stappenplan klaarliggen. Mij dienen staat niet vastgezet in een draaiboek. Bovendien zou dat ook nog eens heel onhandig zijn als ik 5 slaafjes heb die kok zijn bijvoorbeeld – zoveel eet ik niet.
Wanneer je je meldt bij mij dan ga ik er vanuit dat jij je enigszins verdiept hebt in wie ik ben. Dat je gekeken hebt of je kan wennen aan mijn keuze van muziek. Natuurlijk is er altijd ruimte om er over te kletsen, maar verdieping is wel wat ik verwacht. Je gaat immers ook geen dure concert kaartjes kopen van een artiest die je niet kent?
Het dansen gaat ook niet direct vlekkeloos. Ik maak wel eens een misstap, jij vaak de meeste. Ik zal de leiding nemen, soms moet je wennen aan het volgen of het ritme. Goed luisteren en volgen zijn dan belangrijk. Soms maak ik een danspas terwijl je die niet verwacht of logisch vindt. Wat kies jij dan? Laat je los? Dans ik alleen verder? Of sluit je je ogen en volg je dienstbaar in mijn leiding?
Dansen. Het is ook niet voor iedereen weggelegd. Niet iedereen heeft mijn smaak. Maar als je je verdiept? Je laat lezen en openstelt? Dan weet ik zeker dat er een dans samen is. Misschien vanuit een onverwachte hoek en een compleet ander ritme.
Ik zal de leiding nemen, jou laten volgen en jou in liefde laten lijden in overgave aan mij.
